• 목록
• 답변
• 글쓰기
• 게시판 리스트 옵션
  • 수정
  • 삭제

Dankzij hun relatief eenvoudige constructie, het gebruik van robuuste materialen én het ontbreken van mechanisch bewegende onderdelen hebben transformatoren zeer weinig onderhoud nodig. Deze eigenschappen zorgen ervoor dat ook hedendaagse ontwikkelaars nog steeds gebruik maken van transformatoren, zelfs in de nieuwste apparatuur. Bij ringkerntransformators worden de wikkelingen meestal direct over elkaar heen gewikkeld wat het ontwerp energiezuiniger maakt. Het maakt de ringkerntransformator tegelijk relatief kwetsbaar en daardoor minder geschikt voor consumententoepassingen.
Oude hoogvermogentransformatoren waren meestal op een "Dual-C" of "Quad-C" kern gewikkeld (C-Core). Deze waren dus als onderhelft u of uu en als bovenhelft n of nn, waarbij op de gemeenschappelijke delen de spoelen gewikkeld waren. De kerndelen werden met een zware stalen spanband bij elkaar gehouden zodat er zo min mogelijk brom en ijzerverliezen optraden. Ieder U-deel bestond uit een flink aantal lagen transformatorblik die in steeds grotere U's gebogen waren die elk exact over de vorige U pasten. Tijdens de negatieve cyclus van de ingangsspanning wordt een overeenkomstige negatieve spanning geïnduceerd in de secundaire zijde, en de diode geleidt niet.
Doordat het optredende geluid een lage frequentie heeft en bovendien goed voorspelbaar is, kan het geluid van transformatoren met antigeluid worden bestreden. Het was daarmee in 2003 een van de weinige praktische toepassingen van antigeluid. In veel apparaten zit een transformator verwerkt om de netspanning van 230 V omlaag te transformeren naar bijvoorbeeld 12 V of een andere lage spanning waarop het apparaat kan werken. In elektriciteitscentrales wordt de spanning juist flink omhoog getransformeerd om de energieverliezen bij het transport van elektriciteit zo klein mogelijk te houden. Een transformator die dubbel geïsoleerd is, heeft de primaire en secundaire wikkelingen op afzonderlijke kunststof vormen.
Bij overdracht van signalen tussen circuits, Installatie worden transformatoren ook gebruikt. Geluidssignalen bedienen hierbij elektronische schakelaars (thyristoren) die op hun beurt weer de verlichting bedienen. De lampen van het lichtorgel zijn met het 230 V-net verbonden, maar deze spanning mag vanwege veiligheidsredenen niet terug worden overgedragen naar de geluidsinstallatie.
Aangezien de primaire en secundaire spoelen dicht bij elkaar zijn gewikkeld, heeft een schelpvormige transformator het voordeel dat de kernverliezen kleiner zijn en het totale rendement hoger. Een gelijkrichter is een schakeling die wisselstroom (AC) omzet in gelijkstroom (DC). Een half- of een volgolvige gelijkrichter kan worden gebruikt om een wisselspanning om te zetten in gelijkspanning. Een wisselspanning (figuur 9, label A) wordt aangelegd op de primaire spoelen van de step-down transformator (figuur 9, label B). Een overeenkomstige spanning wordt geïnduceerd op de secundaire spoelen. De diode (figuur 9 met het opschrift D) wordt voorwaarts gericht (ON-status) en geleidt stroom, waardoor stroom door de belastingsweerstand (figuur 9 met het opschrift R) begint te lopen.
We kunnen een fluxverandering echter ook voor elkaar krijgen met elektromagneten. Het veranderen van de stroom door een elektromagneet zorgt immers al voor een verandering van het magnetisch veld, en daarmee van de magnetische flux. De kern van een ringkerntransformator bestaat uit één doorlopende band van weekijzer, die is opgerold tot een ring. Een ringkerntransformator heeft minder verliezen, maar is duurder om te maken vanwege de technische problemen bij het wikkelen van de spoelen. Ook heeft de ringkern een gunstiger gevormd magnetisch circuit waardoor het strooiveld kleiner is. De verhouding tussen het aantal windingen van de primaire spoel en de secundaire spoel geeft de factor waarmee de spanning omhoog, dan wel omlaag wordt getransformeerd.
De primaire en secundaire spoelen zijn samen gewikkeld op een magnetische ijzeren circuitkern, maar deze spoelen maken geen contact met elkaar, zoals te zien is in figuur 2. De kern is gemaakt van een zacht magnetisch materiaal dat bestaat uit laminaten (Afbeelding 2 met label B) die aan elkaar zijn gekoppeld om kernverlies te beperken. Kernverlies is het energieverlies binnen de kern veroorzaakt door een wisselende magnetische flux. Een onstabiel magnetisch veld vernietigt uiteindelijk de werking van het kernmateriaal. Een transformator is opgebouwd uit twee spoelen die gescheiden zijn door een tussenwand.
Het wikkeldraad is meestal koper, dat is voorzien van een isolatielaagje van schellak om kortsluiting tussen de wikkelingen te voorkomen. Wanneer de laminaatstempels met elkaar worden verbonden, vormen zij de vereiste kernvorm. Een transformator is een elektromagnetisch apparaat dat elektrische energie van de ene stroomkring omzet in een andere zonder de frequentie of het vermogen ervan te veranderen. Transformatoren helpen de efficiëntie en veiligheid van elektrische energiesystemen te verbeteren door de spanningsniveaus naar behoefte te verhogen of te verlagen. De transformator werkt alleen op een wisselsignaal aan zijn ingang, maar met toevoeging van enkele halfgeleiderelementen kan hij ook gelijkstroom (DC) signalen produceren. In dit artikel worden de belangrijkste typen, de bedrading en de toepassingen van transformatoren besproken, en wordt uitgelegd hoe een transformator kan worden gebruikt om gelijkstroom te produceren.